Ιστορική αναδρομή:
Η πολιτική δραστηριότητα του μηχανικού ξεκίνησε περίπου το '30. Έπρεπε να γίνει μία ταχεία οργάνωση και παραγωγή μηχανικών, ώστε να ασκηθεί το επάγγελμα και να προχωρήσει η ανοικοδόμηση/συντήρηση των έργων υποδομής και αστικών ιστών της χώρας. Φτιάξαμε μία σχολή τσάτρα-πάτρα (που λεν στην αργκό) για να εξυπηρετήσει έναν απέραντο χώρο μελετών και κατασκευών της τότε εποχής. Προς το σκοπό αυτό χορηγήθηκαν στους πρώτους πολιτικούς μηχανικούς απεριόριστα δικαιώματα, απουσία επιστημονικής εξειδίκευσης. Ταυτόχρονα, αναγνωρίστηκαν οι αρχιτέκτονες, ως "καλλιτέχνες μηχανικοί" και οι τοπογράφοι ως έμπειροι στρατιωτικοί που αναλάμβαναν ως τότε την τοπογραφική δραστηριότητα του στρατού.

Όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, το απεριόριστο των δικαιωμάτων που προέκυψε από μία κοινωνική ανάγκη της εποχής της ίδρυσης του κλάδου έφερε υψηλή ζήτηση στις σχολές αυτές. Η υψηλή ζήτηση λειτούργησε κι ανάποδα, ως συντεχνιακή δραστηριότητα στα μηχανικά έργα.

Με την εξέλιξη των επιστημών, αλλά και με την εξέλιξη των αντίστοιχων κοινωνικών συνθηκών, κι αφού πλέον είχαμε ξεφύγει από την άμεση ανάγκη ταχείας παραγωγής ...υπερμηχανικών, αναπτύχθηκε η ανάγκη επιστημονικής εξειδίκευσης ανά κλάδο μηχανικών κατασκευών. Άρχισαν να ιδρύονται διάφορα τμήματα, με εξειδικευμένες γνώσεις σε συγκεκριμένες ομάδες έργων. Έτσι, γίνονταν όλο και πιο αναγκαία η αναδιάρθρωση του κλάδου, δεδομένου ότι οι γενικές γνώσεις δεν μπορούσαν να συγκριθούν με τις ειδικές γνώσεις επί των έργων. Εντούτοις, η παλιά γενιά πολιτικών μηχανικών δεν μπορούσε να δεχθεί να απωλέσει δικαιώματα που της αποδόθηκαν από την ίδρυσή του τμήματός τους. Κι έτσι, οι πολιτικοί μηχανικοί άρχισαν να μοιράζονται δικαιώματα, χωρίς όμως να παραχωρούν αποκλειστικότητα αυτών, σε άλλους μηχανικούς που είχαν σαφώς καλύτερη επιστημονική εξειδίκευση σε συγκεκριμένα έργα.

Και φτάσαμε στη σημερινή εποχή, που ακόμα ο πολιτικός μηχανικός δραστηριοποιείται σε τομείς που είτε δεν έχει διδαχθεί είτε δεν έχει διδαχθεί αρκετά σε σχέση με τους εξειδικευμένους επιστήμονες παρεμφερών κλάδων, ισότιμα προς εκείνους.

Με την εισαγωγή των ΤΕΙ, ξεκίνησε παράλληλα και η εσωτερική συζήτηση στα ΑΕΙ, για έναν εξορθολογισμό των επαγγελματικών δικαιωμάτων, το νομικό πλαίσιο των οποίων βασίζονταν στην άμεση αποστρατικοποίηση του κλάδου των μηχανικών από το 1930 (!).
40 χρόνια μετά, όχι μόνο δεν έχει γίνει εξορθολογισμός στην αναγνώριση των δικαιωμάτων, αλλά έχει ενταθεί ακόμα περισσότερο η εσωτερική διαμάχη μεταξύ των διπλωματούχων μηχανικών, καθώς με τη ρύθμιση του 2018 οι διπλωματούχοι πολιτικοί μηχανικοί συνεχίζουν να καταχρώνται με συντεχνιακές δραστηριότητες και πολιτικές στρεβλώσεις το τυπικό επιστημονικό τους υπόβαθρο.

Ταυτόχρονα, η πολιτεία συνεχίζει να οπισθοχωρεί σε τέτοιες δόλιες πρακτικές, αναισθητοποιημένη έναντι των συνταγματικών κι ενωσιακών υποχρέωσεών της, και συντηρώντας ένα πλαίσιο αντιεπιστημονικότητας στον κλάδο, στον οποίο απαιτείται εξορθολογισμός και απόδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων ανάλογων του τυπικού εκπαιδευτικού υπόβαθρου κάθε σχολής.